Argentina wat ben je mooi

Ik was niet van plan een blog te schrijven, maar de laatste maand in Argentina kan ik niet onbeschreven laten.

Wij zijn uiteraard in Buenos Aires begonnen en vanaf daar naar het zuidelijkste puntje gevlogen, Ushuaia vanaf hier zijn we helemaal naar het noorden in Salta gereisd. De hoogtepunten op een rijtje:

Alle bergen en de uitzichten....
De zus van een vriend tegenkomen die ons nog wat anti-histamine kon toestoppen tegen de heftigheid van de bedbugs beten.
Een nieuw soort plant ontdekken dat eruit ziet als mos, maar hard aan voelt als steen/koraal.
De Fitz Roy
Naar het uitzichtpunt mirador el Condor lopen, geen condor zien, maar op het moment dat we weer naar beneden lopen vliegt er toch eentje langs.
El Chaltén waar je fantastisch kan wandelen en waar je niet hoeft te betalen voor deze prachtige natuur.
Afremmen voor mama struisvogel met minstens 10 kleintjes naast haar die de weg overstaken.
Tijdens een nachtelijke busrit het onweer in de verte bewonderen.
Wijn drinken uit een pinguin.
Alle toespelingen van Argentijnse mannen ondanks dat je er echt op je lelijkst uitziet na 23 uur in de bus, met 2 backpacks op.
Zwerfhonden (die niet zo smerig zijn als bijvoorbeeld in Tanzania of Peru) die genegenheid bij je zoeken en een heel eind met je meelopen.
Dansen in club `Mystique`met het fistball team van Australie.
Concluderen dat we nog twee weken hebben en nog maar één bestemming op de planning, dus dat we nog meer naar het noorden konden reizen voor meer natuurschoon.
Bussen die vrijwel altijd op tijd rijden.
Een chocoladeletter eten op 5 december dankzij mijn lieve huisgenoot Mariette.
Tijdens het mountainbiken gered worden door een politie agent op een quad (oke het was helemaal niet zo heel erg, maar wel fijn dat hij mijn ketting er weer heeft opgelegd)
Het blijft leuk hoe mensen reageren op mijn naam: Linda? Si! Si? Que Linda
De vriendelijkheid en behulpzaamheid van Argentijnen:
We hebben in een bus een speciaal soort OV chipkaart nodig (in Mendoza hanteren ze een andere dan in de rest van het land, die we wel hebben) en een dame dame betaald voor ons van haar krediet in ruil voor cash.
Ik ben aan het wachten op de bus en kijk naar een tuin, vervolgens komt de eigenaresse van deze tuin met een vers geplukte jasmijn bloem voor mij aanzetten.
Na een dagje thermale baden hadden we onze bus gemist. Gelukkig mochten we mee rijden met een bejaarden bus vol Argentijnen. We werden zelfs even benoemd door de reisleidster via de microfoon. Waardoor we wel even op de foto moesten en ik heb zelfs een kus gekregen van een vrouw die grapte dat wij haar nichtjes waren.
Cactussen die als kruizen bovenop de heuvels staan.
De overvloed aan vlinders in de noordelijke provincies van het land, ze dwarrelen continue om je heen.

Erg indrukwekkend om te zien op een plein in Bariloché het symbool van de moeders waarvan de kinderen verdwenen zijn ten tijden van de militaire overheid, de namen van de verdwenen kinderen en de data van die bewuste dag staan op de vloer beschreven.

Het is jammer dat ik in 1,5 jaar tijd geen bedbug ben tegengekomen en we hier in het eerste hostel meteen te grazen zijn genomen.
Ook de efficientie liet nog wel eens te wensen over: In Ushuaia moesten we een tax betalen, soort havenbelasting om met een bootje mee te kunnen. Maar zowel het betalen als de entree was allemaal in datzelfde kantoortje wat nogal wat opstopping veroorzaakte.
Een bus van Salta naar Cafayate die elke 5 meter stopt, omdat er eerst mensen uit moeten, precies op die plek en 5 meter verder staan er weer nieuwe mensen te wachten, zo duurt 278km erg lang.

We hebben echt een prachtige reis gemaakt, nu nog even genieten van de heerlijke zon hier en dan vliegen we morgen terug naar Nederland.

Liefs Linda