Het leven van een backpacker gaat niet over rozen
Blijf op de hoogte en volg Linda
02 Juli 2014 | Bolivia, Uyuni
Hallo Allemaal,
Het is alweer bijna 6 maanden geleden dat ik mijn laatste reisverslag heb geschreven, excuses daarvoor ik zal jullie weer eens een update geven van mijn leven. Ik zit nu nog steeds in Cusco waar ik het echt heel erg naar mijn zin heb. Ik werk in een hostel achter de bar, 5 avonden per week. Ik ontmoet ontzettend veel mensen van over de hele wereld en natuurlijk gaat dit allemaal gepaard met de nodige drankjes en feestjes. Niet de meeste gezonde tijd van mijn leven, maar wel een hele leuke die ik zieker niet wil missen.
In januari had ik het geluk dat ik in een kamer van een nederlandse vriend van vroeger, gratis mocht verblijven. Toen heb ik vrij weinig gedaan, vooral heel veel gefeest en een soort van vriendengroep hier gecreeert. Samen met die groep ben ik begin februari naar de kust van Peru vertrokken om Islas Ballestas, (ze noemen dat hier de galapagos eilanden van peru), Huacachina (een Oase midden in de woestijn) en de Nazca lines te bekijken. Erg leuk tripje en hierna ben ik gestart met werken in het hostel. Dit voor maar 3 weekjes, want in maart ben ik naar Bolivia en Chile vertrokken samen met een Nederlands vriendinnetje wat ik hier heb leren kennen. In april weer terug in het hostel en de Salkantay trek naar Machu Picchu gelopen en sindsdien weer aan het werken in het hostel. Nu is het WK in volle gang en Nederland speelt nog steeds mee, tot mijn grote vreugde! Ook al vinden alle Latino's hier dat Nederland totaal geen bedreiging is en toch wel weer onder de druk zal bezwijken, ik hoop zo hard dat Oranje alle Latino's een poepie gaat laten ruiken!
Wat betreft mijn tijd als backpacker door Bolivia en Chile, dit was niet altijd gemakkelijk, even een paar voorbeelden:
1,5 uur bezig zijn om Peru uit te komen.....Dit omdat je een aantal dagen als visum krijgt, wat niet zo duidelijk wordt opgeschreven, waardoor er eerst met een x aantal andere personen gebeld moet worden, wat er in het paspoort staat geschreven.....Vervolgens is de dagen grens overschreden en moet er dus betaald gaan worden met dollars, dit allemaal gedaan, moet je ergens anders 3 kopietjes gaan maken. Kopierapparaat stuk....gelukkig nog een ander winkeltje gevonden waar we konden kopieren en na een uur eindelijk naar Bolivia overgestoken, om uiteraard daar nog een half uur in de rij te staan voor je stempel. De buschauffeur was gelukkig wel zo vriendelijk om op ons te wachten.
Natuurlijk altijd de goedkoopste buscompany uitkiezen in het busstation voor je volgende bustripje, maar dit keer vergeten te vragen of het wel semi-cama (half bed) plekken zijn.....en dus de hele nacht in de nachtbus in een normale stoel doorbrengen...
Je was wegbrengen en het komt terug met allemaal BLAUWE wollen touwtjes in je labeltjes genaaid, waarschijnlijk zodat ze kunnen herkennen wat van mij is, waardoor al je witte kleding grijs is geworden....
Op 5000 meter hoogte midden in de nacht wakker worden, omdat je een bult van 1 vierkante centimeterop je kont hebt die enorm jeukt....maar welk insect leeft er op 5000 meterhoogte? Experts uit Chile en Brazilie denken aan een spin of schorpioenen beet, maar dat doet toch heel veel pijn als je gebeten wordt? Ik heb nog steeds een soort van litteken op mijn kont.
Tijdens een tripje over de zoutvlakten in Bolivia waren we met z'n zessen plus de gids en stuk voor stuk zijn we allemaal ziek geworden. Ik had het geluk dat dit mij overkwam toen ik de grens naar Chile moest oversteken. In chile is de drugscontrole heel erg streng. We moesten met alle personen uit de bus en alle bagage in een ruimte voor ruim een kwartier staan toekijken hoe de hond al onze bagage checkte, maar ik voelde me zo beroerd dat ik bijna knockie ging, wat niet zo'n fijne combinatie was.
Overigens was naar de toilet gaan bij deze grens overgang ook heel lastig, tassen mogen niet mee, dus die moet je met al je waardevolle spullen achterlaten in de bus waar iedereen bij kan...Vervolgens zit je net, beginnen de grenswachters te schreeuwen dat we op moeten schieten. Kom ik uit het toilet staat er nog steeds een elle lange rij voor het kantoor, dus waarom moest ik opschieten.....?
Tijdens de Salkantay trekking 2 uur lang stapje voor stapje omhoog lopen (door het zuurstofgebrek was dit alles behalve easy) en dan eindelijk het hoogste punt bereiken van 4630 meter, met heel mooi uitzicht op de Salkantay mountains, maar helaas zijn die nu in de wolken....
Maar ondanks deze pech momenten heb ik zo verschrikkelijk veel mooie natuur gezien, echt wow! En eigenlijk zijn al onze busreizen heel erg soepel verlopen, we zijn niet bestolen, beroofd or whatever. En daarbij heb ik heel veel dingen voor het eerst gedaan:
Ik ben voor het eerst in de woestijn geweest, voor het eerst in mijn leven gesandboard, wat eigenlijk heel saai is, snowboarden is echt veel leuker! Ik heb mijn eerste wereldwonder gezien, ik heb de deathroad gereden op de mountainbike in La Paz, ik heb mijn hoogst bereikte punt (lopend) verbeterd naar 4630 meter,voor het eerst een werkende vulkaan gezien, ik heb voor het eerst in mijn leven een aardbeving gevoeld, wat heel grappig was: Lotte en ik lagen op het strand in Arica Chile, voelen we ineens een rare trilling, een paar seconden later besefden we dat dit een aardbeving was, lekker snugger.
Ik vermaak me hier dus wel in Latin America. In Cusco is de winter begonnen, dus overdag als de zon schijnt is het heerlijk, maar is de zon verdwenen dan is het steenkoud. Hierdoor heb ik het gevoel dat het bijna kerstmis is, maar dat duurt nog even...
Tot snel, veel liefs!
Het is alweer bijna 6 maanden geleden dat ik mijn laatste reisverslag heb geschreven, excuses daarvoor ik zal jullie weer eens een update geven van mijn leven. Ik zit nu nog steeds in Cusco waar ik het echt heel erg naar mijn zin heb. Ik werk in een hostel achter de bar, 5 avonden per week. Ik ontmoet ontzettend veel mensen van over de hele wereld en natuurlijk gaat dit allemaal gepaard met de nodige drankjes en feestjes. Niet de meeste gezonde tijd van mijn leven, maar wel een hele leuke die ik zieker niet wil missen.
In januari had ik het geluk dat ik in een kamer van een nederlandse vriend van vroeger, gratis mocht verblijven. Toen heb ik vrij weinig gedaan, vooral heel veel gefeest en een soort van vriendengroep hier gecreeert. Samen met die groep ben ik begin februari naar de kust van Peru vertrokken om Islas Ballestas, (ze noemen dat hier de galapagos eilanden van peru), Huacachina (een Oase midden in de woestijn) en de Nazca lines te bekijken. Erg leuk tripje en hierna ben ik gestart met werken in het hostel. Dit voor maar 3 weekjes, want in maart ben ik naar Bolivia en Chile vertrokken samen met een Nederlands vriendinnetje wat ik hier heb leren kennen. In april weer terug in het hostel en de Salkantay trek naar Machu Picchu gelopen en sindsdien weer aan het werken in het hostel. Nu is het WK in volle gang en Nederland speelt nog steeds mee, tot mijn grote vreugde! Ook al vinden alle Latino's hier dat Nederland totaal geen bedreiging is en toch wel weer onder de druk zal bezwijken, ik hoop zo hard dat Oranje alle Latino's een poepie gaat laten ruiken!
Wat betreft mijn tijd als backpacker door Bolivia en Chile, dit was niet altijd gemakkelijk, even een paar voorbeelden:
1,5 uur bezig zijn om Peru uit te komen.....Dit omdat je een aantal dagen als visum krijgt, wat niet zo duidelijk wordt opgeschreven, waardoor er eerst met een x aantal andere personen gebeld moet worden, wat er in het paspoort staat geschreven.....Vervolgens is de dagen grens overschreden en moet er dus betaald gaan worden met dollars, dit allemaal gedaan, moet je ergens anders 3 kopietjes gaan maken. Kopierapparaat stuk....gelukkig nog een ander winkeltje gevonden waar we konden kopieren en na een uur eindelijk naar Bolivia overgestoken, om uiteraard daar nog een half uur in de rij te staan voor je stempel. De buschauffeur was gelukkig wel zo vriendelijk om op ons te wachten.
Natuurlijk altijd de goedkoopste buscompany uitkiezen in het busstation voor je volgende bustripje, maar dit keer vergeten te vragen of het wel semi-cama (half bed) plekken zijn.....en dus de hele nacht in de nachtbus in een normale stoel doorbrengen...
Je was wegbrengen en het komt terug met allemaal BLAUWE wollen touwtjes in je labeltjes genaaid, waarschijnlijk zodat ze kunnen herkennen wat van mij is, waardoor al je witte kleding grijs is geworden....
Op 5000 meter hoogte midden in de nacht wakker worden, omdat je een bult van 1 vierkante centimeterop je kont hebt die enorm jeukt....maar welk insect leeft er op 5000 meterhoogte? Experts uit Chile en Brazilie denken aan een spin of schorpioenen beet, maar dat doet toch heel veel pijn als je gebeten wordt? Ik heb nog steeds een soort van litteken op mijn kont.
Tijdens een tripje over de zoutvlakten in Bolivia waren we met z'n zessen plus de gids en stuk voor stuk zijn we allemaal ziek geworden. Ik had het geluk dat dit mij overkwam toen ik de grens naar Chile moest oversteken. In chile is de drugscontrole heel erg streng. We moesten met alle personen uit de bus en alle bagage in een ruimte voor ruim een kwartier staan toekijken hoe de hond al onze bagage checkte, maar ik voelde me zo beroerd dat ik bijna knockie ging, wat niet zo'n fijne combinatie was.
Overigens was naar de toilet gaan bij deze grens overgang ook heel lastig, tassen mogen niet mee, dus die moet je met al je waardevolle spullen achterlaten in de bus waar iedereen bij kan...Vervolgens zit je net, beginnen de grenswachters te schreeuwen dat we op moeten schieten. Kom ik uit het toilet staat er nog steeds een elle lange rij voor het kantoor, dus waarom moest ik opschieten.....?
Tijdens de Salkantay trekking 2 uur lang stapje voor stapje omhoog lopen (door het zuurstofgebrek was dit alles behalve easy) en dan eindelijk het hoogste punt bereiken van 4630 meter, met heel mooi uitzicht op de Salkantay mountains, maar helaas zijn die nu in de wolken....
Maar ondanks deze pech momenten heb ik zo verschrikkelijk veel mooie natuur gezien, echt wow! En eigenlijk zijn al onze busreizen heel erg soepel verlopen, we zijn niet bestolen, beroofd or whatever. En daarbij heb ik heel veel dingen voor het eerst gedaan:
Ik ben voor het eerst in de woestijn geweest, voor het eerst in mijn leven gesandboard, wat eigenlijk heel saai is, snowboarden is echt veel leuker! Ik heb mijn eerste wereldwonder gezien, ik heb de deathroad gereden op de mountainbike in La Paz, ik heb mijn hoogst bereikte punt (lopend) verbeterd naar 4630 meter,voor het eerst een werkende vulkaan gezien, ik heb voor het eerst in mijn leven een aardbeving gevoeld, wat heel grappig was: Lotte en ik lagen op het strand in Arica Chile, voelen we ineens een rare trilling, een paar seconden later besefden we dat dit een aardbeving was, lekker snugger.
Ik vermaak me hier dus wel in Latin America. In Cusco is de winter begonnen, dus overdag als de zon schijnt is het heerlijk, maar is de zon verdwenen dan is het steenkoud. Hierdoor heb ik het gevoel dat het bijna kerstmis is, maar dat duurt nog even...
Tot snel, veel liefs!
-
03 Juli 2014 - 00:06
Peter Duin:
Hoi Linda,
Goed om eindelijk weer wat van je te horen. Zo te lezen heb je het goed naar je zin, ondanks wat ongemakken, maar dat hoort bij reizen. Geniet ervan.
Peter. -
03 Juli 2014 - 00:55
Machiel:
Linnnn,
Ik Als expert weet uiteraard precies waar je over praat! Maar idd, allemaal goed te overzien met al dat gruwelijk Moois dat je er voor terug Krijgt. Always keep your mind positive and South America will treat you nicely!
And he'll yeah we are going to win the cup this time! We will show them!
Have a lot of fun there!!!
Miguel -
03 Juli 2014 - 07:44
Marijke A/ B7:
Hoi Linda, we hebben het van de week nog over je gehad. "WE HOREN NIKS MEER". Ook weer uit de wereld geholpen. Ik ga zo eens even googlen waar je allemaal bent geweest. Klinkt helemaal fantastisch. Wat het voetballen betreft gaat het vast goed komen. Onze straten zijn oranje gekleurd. Tijdens de wedstrijden kun je een spelt horen vallen. Onze zomer doet goed zijn best. Prima temperatuur. Meis let goed op je zelf en geniet nog maar lekker. Dikke X -
03 Juli 2014 - 08:05
Esther:
Wat leuk om weer van je te horen! Reizen brengen altijd hoogte en dieptepunten met zich mee. Dat zal er wel bij horen :-)
Veel plezier daar en ben benieuwd wat je daar nog meer gaat beleven.
Liefs Esther -
03 Juli 2014 - 08:06
Esther:
Wat leuk om weer van je te horen! Reizen brengen altijd hoogte en dieptepunten met zich mee. Dat zal er wel bij horen :-)
Veel plezier daar en ben benieuwd wat je daar nog meer gaat beleven.
Liefs Esther -
03 Juli 2014 - 08:07
Esther:
Wat leuk om weer van je te horen! Reizen brengen altijd hoogte en dieptepunten met zich mee. Dat zal er wel bij horen :-)
Veel plezier daar en ben benieuwd wat je daar nog meer gaat beleven.
Liefs Esther -
03 Juli 2014 - 08:38
Koen:
Lekker bezig, mocht je nog problemen houden met je billen zet dan maar een fotootje op facebook voor verdere analyse! -
03 Juli 2014 - 09:01
Gert-Leo:
Fijn dat je weer eens iets van je laat horen. Goed om te lezen dat je het naar je zin hebt. Veel plezier verder. -
03 Juli 2014 - 11:10
Thea:
Hallo Linda,
Fijn weer een update van je te hebben ontvangen, we vroegen ons al af hoe het met je gaat en wat je daar allemaal doet. Nog heel veel plezier daar!
Groetjes, Thea -
03 Juli 2014 - 11:52
Letty:
Leuk om weer wat van je te lezen. Zo te lezen is je leven daar heel anders gelopen tot nu dan de verwachting die je er van te voren van had volgens mij. Als je die verwachtingen al had :-).
Blijf je in Peru hangen of trek je nog verder.
Groetjes, Letty -
03 Juli 2014 - 13:00
Anna:
Wat leuk Lin! Veel plezier :) -
07 Juli 2014 - 17:50
Oma Trix Bakker:
Weer leuk om je verhaal te lezen en de foto's van de grootse natuur, die in het echt wel adembenemend ullen zijn,te zie, maar het pad gaat inderdaad niet altijd over rozen! liefs Oma Trix. -
12 Juli 2014 - 10:07
Hilda:
Wat een mooie foto's En wat een avonturen heb je allemaal beleefd. En wat raar dat je n in de winter zit. wij hebben hier net wat zon en toch wel regen. Geniet van alles en veel geluk daar,
Liefs hilda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
