Een drukke week in een heel leuk team

Hallo allemaal,

Ik heb helaas niet heel veel tijd, maar wil jullie toch op de hoogte brengen van mijn leuke werkervaringen hier!

Vorige week dinsdag begonnen de operaties van de KNO artsen uit Belgie. Eerst werd mij verteld dat ik pas 's middags aanwezig mocht zijn bij de operaties, omdat ze eerst nog moesten opstarten en alles uitvinden en daar hadden ze liever geen pottekijkers bij, begrijpelijk. De arts die mij dat vertelde was niet diegene die ging opereren en dat heeft in mijn voordeel gewerkt. Tijdens de voorbereiding voor de operaties kon ik me erg goed nuttig maken (eindelijk!), omdat ik kon vertellen waar de meeste dingen lagen en ik kon helpen alle medicatie klaar te maken voor de anesthesie. Hierdoor had ik het vertrouwen gewonnen en mocht ik vanaf de eerste operatie aanwezig zijn. Ik had al snel een klik met de anesthesiologe, de twee OK assistenten en de KNO arts. Het grote voordeel is dat we dezelfde taal spreken waardoor samenwerken heel goed gaat. We zijn nu een week bezig en het wordt steeds meer routine, we raken meer en meer op elkaar ingewerkt en het gaat ook steeds efficienter, iets wat wij allemaal kunnen waarderen:)

Over elke patient kan ik wel een verhaal vertellen, maar daar heb ik helaas geen tijd voor. Toch zal ik wat bijzondere gevallen benoemen. Het zijn vooral kinderen die we opereren om de amandelen en neuspoliepen te verwijderen, maar ook ingewikkelde oorplastieken (zoals de belgen dat zo mooi zeggen). Er is geen uitslaapkamer, dus het wakker worden gebeurd bij ons en als ze goed genoeg ademen mogen ze terug naar zaal. De kindjes worden gewoon gedragen naar zaal en dat is zo schattig als je een kleintje in je armen draagt. Er was een kindje die had iets in haar neus wat er onder narcose uit gehaald moest worden, maar het was erg lastig een infuus te prikken. Uiteindelijk heeft dit 20 minuten geduurd en wat gepaard ging met erg veel gehuil zeg maar gerust gekrijs en uiteindelijk was het (vermoedelijk) propje papier (wat erg stonk!) binnen 1 minuut eruit en was de ingreep klaar. Vandaag was er een kindje dat werd wakker en de intubatietube zat er nog in, die wordt er pas uitgehaald op het allerlaatste moment, als het kind hem er bijna zelf uit kan halen. Dus we haalden de tube eruit en het kindje ging meteen rechtop zitten klaar om van het bed te springen. Als de patienten wakker zijn leggen we ze nog even op een brancar in de oparatiekamer zelf om te checken of de ademhaling goed is en daarna brengen we ze naar zaal. Ik had het jongetje op de brancard gelegd, maar al vrij snel zat hij rechtop met zijn armen om mijn nek klaar om naar mama te gaan, daar heb ik hem toen maar naartoe gebracht. Meestal gaat alles goed, maar ik heb ook al een aantal keer gezien dat de patient niet goed wakker wil worden en weer opnieuw in slaap gebracht moet worden om het weer opnieuw te proberen, dit houdt het spannend. Ook raken er vaak spullen kwijt, aan het einde van vorige week hadden we zo'n beetje een systeem waar alles lag en dit weekend was de operatiekamer voor andere operaties gebruikt en was het toch weer zoeken naar alle benodigdheden. Vandaag hadden we een speciaal foamverband voor de oorplastiek nodig ook dit was kwijt, vermoedelijk weggegooid en het enige verband materiaal wat ze hier hebben is gaas of vaselinegazen......

Ik ga er een eind aan breien, dit is de laatste week dat de artsen hier zijn, dus nog een leuke drukke werkweek en daarna zal het vermoedelijk weer een stuk rustiger worden. Dit kan ik wel gebruiken, want dan heb ik weer wat meer tijd om iedereen te mailen en verhalen op mijn blog te zetten. 21 november komen er weer nieuwe artsen van dezelfde organisatie die voor 2 weken komen opereren, dus dan zal het weer druk worden.

Ik laat snel weer wat van me horen,

Badaye!